CUT SCENE

“ สาคูไม่อยากเป็นเด็กดีแล้ว ” . . แม่งเอ๊ย . “ คู รู้มั้ยว่าพูดอะไรอยู่หืม ” พูดพลางเกลี่ยปรอยผมด้านหน้าของลูกแมวไม่ให้มันเข้าตา . คนถูกถามไม่ตอบอะไรแต่กลับก้มหน้างุดแล้วพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบ . . “ ถ้า..ถ้าสาคู ” . . “ ชู่ว..ไม่ต้องทำเพื่อพี่ขนาดนั้นก็ได้ครับ.. ” พูดจบก็ดึงอีกคนเข้ามากอดไว้แนบอกจนใบหน้าหวานฝังลงไปกับแผ่นอกแกร่งของเขา . . “ เพราะเป็นสาคู..พี่ถึงยอม ” พูดไปก็จูบซับไปตามกลุ่มผมนุ่มหอม . “ ฮึก..สาคูรัก ” . “ ไม่ต้องร้องครับ พี่ก็รัก..รักทุกอย่างที่เป็นสาคู ” . รักมากจริงๆ . “ สา..สาคูเหมือน ฮึก..เอาเปรียบ ” . หลุดฉีกยิ้มที่มุมปากออกมาทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น . สาคูยังไงก็ยังคงเป็นสาคู จะอีกนานแค่ไหน ก็ยังเป็นสาคู . แม้จะมีซนบ้าง คันฟันบ้าง ติดยั่วบ้าง.. แต่มันก็เป็นเพราะไอหมอกไม่ใช่หรอ . เขาคิดมาตลอดว่าคงเป็นเพราะเขานั่นแหละที่ทำให้ลูกแมวเริ่มมีนิสัยแบบนี้ . เขาชอบยุให้ลูกแมวเป็นเด็กไม่ดีก่อน . ชอบเวลาที่ได้เห็นเวลาลูกแมวทำตัวซนๆโดยเฉพาะกับร่างกายของเขา . โทษใครไม่ได้เลย นอกจากตัวเขาเองนี่แหละ