#หมอกล้อมแมว 25. ซันไม่ได้ดื้อ
แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าลอดผ่านเข้ามาตกกระทบลงที่ใบหน้าคมของคนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่ม
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกเขาจะได้อยู่เที่ยวเล่นกันที่เชียงใหม่ พรุ่งนี้ก็ต้องออกเดินทางกันแต่เช้า เพื่อแวะซื้อของฝากให้เพื่อนๆก่อนกลับกรุงเทพ
เป็นโจโฉที่รู้สึกตัวตื่นก่อนในเช้านี้ เขางัวเงียตื่นและลุกไปปิดม่านด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงที่มีร่างของซันนอนคว่ำอยู่
เขาขึ้นคร่อมคนตัวเล็กไว้ มือแกร่งทั้งสองข้างยันไว้ที่หมอนนิ่มข้างหัวกลมของซันและโน้มตัวลงไปกดจูบอย่างอ้อยอิ่งที่หลังคอ
หอมคอขาวไปเรื่อยๆ ลากไปตามแผ่นหลัง ลาดไหล่เนียนแล้วกลับมาที่แก้มนุ่มนิ่มของซัน
มือข้างซ้ายไล้ไปตามแผ่นหลังลากลงไปจนถึงสะโพกนิ่มที่อยู่ใต้กางเกงวอร์มสีแดง มือหนาขย้ำอย่างหมั่นเขี้ยวด้วยแรงไม่เบานักจนอีกคนรู้สึกตัว
“ฮื่ออ อึก” ยังไม่ทันได้โวยวายอะไรก็โดนมือใหญ่ล็อคหน้าให้หันไปรับจูบหนักๆที่ทาบลงมา. ซันถูกคนเอาแต่ใจจูบฟัดจนต้องขมวดคิ้วแน่น
คนตัวเล็กที่โดนปลุกจากการนอนพยายามใช้มือดันโจโฉให้ออกห่าง ก่อนจะพลิกตัวให้หันกลับมาเผชิญหน้า
“ฮึ่ม ไม่ดื้อครับ” พูดจบก็รวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะก้มลงฟัดแก้มขาวอีกหนักๆหลายครั้ง
มืออีกข้างทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อนอนให้ช้าๆอย่างไม่เร่งรีบ เลื่อนสาบเสื้อให้หลุดออกจากไหล่มนแต่ยังค้างไว้อยู่ที่ต้นแขน
แม่งโคตรเอ็กซ์...
ไม่ได้เปลือยทั้งหมด เห็นแค่ไหล่กับคอขาววับๆแวมๆก็ทำให้โจโฉใจสั่นขนาดนี้
“โจ ฮื่ออ หยุดก่อน” ได้แต่โวยวายเบาๆเพราะสู้แรงของคนตัวโตกว่าไม่ได้
โจโฉเริ่มทนไม่ไหว ตอนแรกเขากะว่าจะแค่แกล้งฟัดเบาเพื่อปลุกให้คนรักของเขาตื่น แต่เหมือนจะแกล้งแรงไปหน่อย กลายเป็นว่าไม่ใช่แค่ซันที่ตื่นแต่ลูกเขาเองก็ตื่นเหมือนกัน
ตื่นจนปวดไปหมด...
“เกินไป...น่ารักเกินไป” พูดแค่นั้นก่อนจะก้มขโมยจูบจากคนที่ยังไม่ตื่นดี
เขายันตัวขึ้นมาเพื่อเกี่ยวรั้งกางเกงวอร์มสีแดงของซันออกจากสะโพกมน
โจโฉเองก็ดึงรั้งขอบกางเกงลงเพื่อให้ความแข็งขืนของตนเองนั้นออกมาจากความอึดอัดใต้ร่มผ้า
นิ้วแกร่งค่อยๆสอดเข้าไปในเนื้อนิ่มก่อนจะดันเข้าออกช้าๆเพื่อให้ร่างบางปรับตัว ขณะที่มืออีกข้างก็เล้าโลมแกนกลางของซันไปด้วย
“โจ อย่า...ฮึก” พยายามร้องห้ามและดันไหล่ของคนที่รุ่มร่ามกับตัวเองไม่หยุด
ตอนนี้ซันหัวตื้อไปหมด ยังไม่ทันตื่นดี สติก็ยังไม่ครบ...แต่กลับโดนโจโฉเอาแต่ใจใส่จนตั้งตัวไม่ทัน
คนตัวโตกว่าดึงนิ้วออกจากช่องทางสีหวานและยกสะโพกขาวขึ้นซ้อนที่หน้าตัก...ก่อนจะค่อยๆจับความแข็งขืนของตัวเองถูไถเบาๆที่เนื้อนิ่ม
“ฮึก...โจ” โจโฉขบสันกรามแน่นทันทีที่ได้ยินเสียงนั่น ก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปช้าๆ และขยับอย่างอ้อยอิ่ง
ซันได้แต่ยกแขนขาวของตนพาดปิดหน้าไว้เพราะความเขินอาย
โจโฉเอาแต่ใจอีกแล้ว...
แรงกระแทกทำให้ซันกัดริมฝีปากไว้แน่นเพราะความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมา
“ซัน อย่ากัดปาก ซี้ดด...” เขารั้งข้อมือออกจากใบหน้าเนียนก่อนจะเงยหน้าสูดปากขบสันกรามแน่นด้วยความกระสัน
“มึง ฮะ...เอาแต่ใจ อึก” พูดได้ไม่เต็มเสียงนักเพราะแรงกระแทกที่ทำให้ตัวสั่นคลอนไปหมด
“ขอโทษครับ ขอโทษ” โจโฉขมวดคิ้วแน่นเมื่อซันยังตอดรัดเขาไม่หยุด รู้สึกดี...ดีเกินไปด้วยซ้ำ
มันรุนแรงและมึนงงไปหมด ซันไม่มีแรงแม้แต่จะผลักอีกคนออก
.
.
.
ปัง ปัง ปัง
เสียงตบประตูห้องนอนด้วยแรงไม่เบานักดังขึ้น
โจโฉหยุดขยับกายก่อนที่จะหันไปทางประตูช้าๆ
“ตื่นกันได้แล้วโว้ย” เป็นเสียงของยิมที่ตะโกนทะลุประตูเข้ามาด้านใน
โจโฉถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ให้ตายเถอะ...ไม่เคยรู้สึกอยากฆ่าใครขนาดนี้มาก่อนเลยแม่ง...
ซันไม่ได้ตอบอะไรยิมกลับไป ได้แต่หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนอยู่ใต้ร่างของโจโฉ
“ฮึก โจ...” ดวงตาฉ่ำน้ำมองมาที่โจโฉด้วยแรงอารมณ์ที่ยังคงค้างอยู่
โจโฉกำลังสงบสติอารมณ์ เขาพยายามกดตัวเองไว้ไม่ให้ขยับต่อ
ตอนนี้ความคิดด้านดีและด้านเลวกำลังตีกันในหัวโจโฉ
ใจหนึ่งก็บอกว่าให้ตั้งหน้าตั้งตาฟัดซันต่อไปตามใจของตัวเอง...
อีกใจก็กลัวว่าซันจะโกรธถ้าเกิดว่าทำต่อไปทั้งๆที่ยิมยังอยู่หน้าห้อง
เขาไม่ได้กลัวว่ายิมจะมากระทืบเขาที่ขย้ำแมวตัวขาวสะจมเตียงในยามเช้า
แต่เขากลัวซันโกรธที่ไม่ไว้หน้ากันมากกว่า...อีกอย่าง เขาไม่อยากให้ไอ้ยิมได้ยินเสียงครางหวานๆของซันด้วย
ถึงจะเป็นน้องชายก็ไม่ได้...ยังไงก็ไม่ได้
“พี่ซัน ตื่นยังวะ” ยิมเริ่มเรียกอีกครั้งเพราะยังไม่มีใครโต้ตอบกลับมาสักที
โจโฉเกร็งกล้ามเนื้อไปหมดทุกส่วน ขบสันกรามแน่นซุกอยู่ที่ซอกคอหอมของซันก่อนจะถอนหายใจออกมาเพื่อสงบสติอารมณ์
เมื่อกำลังจะถอนตัวออกเพื่อยุติกิจกรรมหื่นกามนี้ลง เขาก็ต้องชะงักค้างเมื่อแมวตัวขาวใช้มือทั้งสองข้างกุมใบหน้าของเขาไว้แล้วมองเขาด้วยแววตาฉ่ำน้ำ
แม่งเอ๊ย...
ซันดันตัวเองขึ้นมาจูบสันกรามของคนที่กำลังอดทนอยู่เบาๆด้วยความอ้อยอิ่ง
“ซัน อย่าทำแบบนี้ กูจะหยุดไม่ได้...” โจโฉกดเสียงลงอย่างอดกลั้น
“อย่าหยุดได้มั้ย”
“ซัน...อย่าดื้อ”
“อย่าเพิ่งไปได้มั้ยโจ” ซันกำลังอ้อนให้เขาทำมัน
“มึงกำลังหาเรื่องใส่ตัวเอง” โจโฉพูดเพื่อเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าซันไม่เปลี่ยนใจ...รับรองได้ว่าเขาจะไม่มีทางหยุดมันเป็นครั้งที่สอง
“อยู่กับซันนะโจ...ฮึก ฮื่อ”
“ฟัค!”
เขากกกอดร่างเล็กแล้วกระแทกสะโพกอย่างหนักหน่วงทันทีที่ซันพูดจบ
“รู้หรือเปล่า ว่าเด็กดื้อจะต้องโดนอะไรหืม”
พูดจบก็กดจมูกค้างไว้ที่แก้มนิ่มเพื่อสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด
“ฮื่ออ ไม่ได้ดื้อ อ๊ะ...”
แรงกระแทกถูกส่งมาอย่างแรงจนคนตัวเล็กกลั้นเสียงไว้ไม่ไหว
“อะ อึก”
“ชู่ว...” โจโฉกำลังปลอบประโลมคนรักให้ผ่อนคลายที่สุด
เขาใช้มือใหญ่ปิดปากของซันไว้เพื่อไม่ให้เสียงลอดออกมา
ถ้าในเวลาปกติเขาคงอยากให้คนตัวเล็กร้องออกมาดังๆ...แต่ตอนนี้ไม่ได้ เขาหวง... โจโฉกำลังหวงเสียงครางหวานของซัน
บอกแล้วไง ถึงเป็นไอ้ยิมกูก็ไม่ให้ฟัง
“ของโจคนเดียว ซันเป็นของโจคนเดียว” โจโฉกระซิบข้างใบหูแดงก่ำก่อนจะเร่งกระแทกสะโพกแรงๆอีกหลายครั้ง
“ฮึก” ซันขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าชื้นเหงื่อของซันถูกจับให้กดลงไปที่อกแกร่งของโจโฉ
“กัด...” เขาพูดชิดใบหูขาวก่อนจะเร่งความเร็วสะโพก
“พี่ซัน เป็นไรป่าววะ” ยิมยังไม่ล้มเลิกความพยายามในการตามตัวพี่ชายตนเองให้ลงไปกินข้าวเช้า
“ขอ..อึก ขอตอบน้องก่อน...อะ” ซันขอร้องทั้งๆที่ตัวยังสั่นคลอนอยู่
“...” โจโฉพยักหน้าแต่แรงกระแทกก็ยังคงไม่หยุด
บอกแล้วไง ว่าจะไม่หยุดเป็นครั้งที่สอง...
“พี่มึง กูรู้ว่าตื่นแล้ว เป็นไรป่าวไม่ออกมาจะไขกุญแจนะเว้ย” ยิมไม่ได้วอแวหรอก
เขาแค่กำลังเป็นห่วงพี่ซันของเขา เผื่อป่วยแต่ไม่แรงพูดไม่มีแรงเดิน แล้วไอ้โจโฉอาจจะหลับไม่สนใจไรงี้
ซันเป็นไรขึ้นมา ทำไงวะ...
“ฮื่อ ตื่น...ตื่นแล้ว” ซันพูดเสียงไม่เบานักตอบกลับไป
ยิมไม่ได้ตอบกลับมาทันทีแต่กลับเงียบไปสักพักหนึ่ง
“พี่...เป็นไรป่าว” ยิมถามเสียงนิ่งด้วยความไม่แน่ใจ
ยิมไม่ได้ไม่รู้ เขารู้สึกได้ว่าเสียงที่ตอบกลับมาของพี่ชายเขานั้นสั่นขนาดไหน ไหนจะเสียงหอบหายใจนั่นอีก ยิ่งซันกับไอ้พี่โจโฉนอนห้องเดียวกันแบบนี้ทุกคืนยิ่งตอกย้ำความคิดของเขา
ขออย่าให้มันเป็นอย่างที่ไอยิมคนนี้คิดเล้ย
“พี่ซัน...”
“ฮึก..ยิมลงไปก่อน ฮะ..เดี๋ยวพี่ตามลง อ๊ะ...ไป” พูดได้ไม่เต็มเสียงนักเพราะโจโฉไม่ยอมผ่อนแรงลงเลยสักนิด ซันทั้งข่วนทั้งจิกแต่โจโฉก็ไม่คิดจะเบาให้เขาเลย แถมยังส่งยิ้มร้ายมาให้อีก
ความน่าขย้ำของซันทำให้โจโฉประกบปากจูบฟัดคนใต้ร่างอย่างไม่เบาแรง มือใหญ่บีบเค้นเนื้อสะโพกจนแดงเป็นรอยขยำ
“รัก” โจโฉกระซิบข้างหูแมวดื้อก่อนจะพรมจูบไปทั่วข้างแก้มใส
“ฮึก อ๊ะ โจ...” ความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาจนถึงจุดทำให้ซันหอบหนักก่อนจะปลดปล่อยออกมา
โจโฉตบอัดสะโพกแกร่งเข้าไปอีกหลายทีก่อนจะสูดปากครางต่ำอย่างอดกลั้นเมื่อปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยด
ซันกำมือแน่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อหยาดอุ่นถูกอัดฉีดเข้ามาภายในร่างกาย
“รัก” โจโฉกระซิบที่ข้างหูอีกครั้งก่อนจะกดจูบลงข้างๆขมับชื้นเหงื่อ
“ฮื่อ รัก” ซันบอกกลับไปแล้วยิ้มให้เขา
ท่อนเนื้อที่ยังอยู่ภายในเริ่มพองขยายขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่โจโฉคลอเคลียซอกคอขาวไม่เลิก
“เดี๋ยว อื้อ...พอก่อน อะ”
“ไม่พอ...ไม่เคยพอ”
.
.
.
“ไอ้โฉ ไอ้เหี้ย!! มึงออกมาเมื่อไรกูจะกระทืบมึง แม่งเอ้ย!!” เสียงตะโกนด่าทอของยิมไม่ได้เข้าหูโจโฉเลยสักนิด เขากลับขย้ำซันให้แรงขึ้นไปอีก จนซันช้ำไปทั้งตัว
ไม่ยอมไปนักใช่มั้ยมึง งั้นก็เจอชะตากรรมเดียวกันกับสกายละกันวะ
.
.
.
เมียววววว🐈
เป็นคัทสั้นๆ ไม่ได้มีสาระอะไรเล๊ยยย
แค่อยากเห็นแมวดื้อโดนลงโต้ด
อรุ่มมมม
กลับไปเม้นท์ด้วยนะ!!!
ยักทุกคนเล้ยยย!!!💜
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น