#หมอกล้อมแมว 28. so good honey
“ตอบครับ” ไอหมอกกำลังคาดคั้นคำตอบจากสาคู
ร่างสูงเดินหน้าชิดคนตัวเล็กกว่าจนหลังติดกำแพงข้างๆประตู
ก่อนใช้มือทั้งสองข้างยันไว้ที่กำแพงเพื่อกักตัวลูกแมวไว้
“ฮื่ออ รัก” สาคูหลับตาปี๋ก่อนจะพูดออกมา
“...” ไอหมอกกำลังกลั้นยิ้มจนปวดแก้มไปหมด
“สาคูรักไปแล้ว” สาคูหลบสายตาไอหมอกก่อนบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
“...น่ารักไปหมดแล้วคนดี” จู่โจมลูกแมวทันทีที่พูดจบ
ดึงสาคูเข้ามากอดไว้แน่น กอดให้เท่ากับความดีใจทั้งหมดที่ตีตื้นขึ้นมา
“ฮื่ออ สาคูเจ็บบ” สาคูบ่นเสียงงุ้งงิ้งก่อนจะพยายามใช้อุ้งมือเล็กๆดันคนแรงเยอะกว่าออกเบาๆ
ไอหมอกกำลังมีความสุข เขากอดร่างบางแน่น
กดจมูกลงกับลาดไหล่เล็กที่อยู่ตรงหน้า
สูดความหอมกรุ่นทั้งหมดเข้าปอดจนชื่นใจ
“ส...สาคู ง่วงแล้ว” ไม่ใช่ว่าง่วงจริงๆหรอก
แค่กำลังหาเรื่องหนีกันมากกว่า...
ใบหน้าแดงก่ำบอกไอหมอกแบบนั้น
“ป้ะ ขึ้นนอนกันดีกว่าเนอะ” ไอหมอกพูดชวน
“ไอหมอกกลับไปนอนห้องไอหมอกเลย สาคูไม่ให้นอนด้วยหรอก.__.”
สาคูยังคงก้มหน้าพูด
โคตรน่าเอ็นดู น่าเอ็นดูไปหมด
ใบหน้าขาวกับแก้มนุ่มนิ่มขึ้นสีแดงจัดเพราะความเขินทำให้ดูน่ารักเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
“ขอพี่ไอหมอกนอนด้วยได้มั้ยครับคนดี” ไอหมอกกุมมือสาคูไว้หลวมๆก่อนจะพูดออกมา
.
.
.
“สาคูเห็นว่าดึกแล้ว สาคูให้นอนด้วยก็ได้...” ทำตาแป๋วมองเขาอีกแหนะ...คิดผิดคิดถูกวะที่ขอนอนกับสาคูคืนนี้...
.
.
.
เหมือนจะคิดผิด สถานการณ์ตอนนี้โคตรไม่น่าให้อภัยความคิดตนเอง...
.
หนึ่งเลยนะ
เขากับสาคูเป็นแฟนกันแล้ว...
สถานะมันเปลี่ยนแล้ว นั่นเท่ากับว่าเขามีสิทธิ์ทุกอย่างกับสาคูเหมือนที่คนรักทั่วไปเขาทำกัน...
ไอหมอกกำลังคิดบาป...
.
สอง...ไอหมอกเพิ่งกลับมาจากร้านเหล้า
ใช่...เขาไม่ได้เมาเลย แต่ก็ใช่ว่าสติยั้งคิดทั้งหมดจะอยู่ครบป่ะ
.
เคยได้ยินมั้ยที่ว่าบางทีแอลกอฮอล์ไม่ได้ทำให้เมา
แต่มันทำให้คนเราไม่มีสติในการตัดสินใจ...
เอาง่ายๆก็เหมือนเป็นการเพิ่มความกล้าในตัดสินใจทำอะไรสักอย่างนั่นแหละ
อาจจะผิดหรือถูกก็อยู่ที่เลือกจะทำ...
.
ไอหมอกยังคงคิดบาป...
.
สาม...เขารู้สึกว่าวันนี้สาคูน่ารักกว่าปกติ
ไม่ใช่แค่จากรูปลักษ์ภายนอก
ไม่รู้ดิ อธิบายไม่ถูก เหมือนความเขินอายนั้นเพิ่มความน่าฟัดให้สาคู
ฮึ่มม...จะยั้งตัวเองไม่ไหวอยู่แล้ว
.
“พี่ไอหมอกไปอาบ...ฮื่ออ”
ลูกแมวบ่นแง๊วๆยังไม่ทันจบก็โดนเขากอดจากด้านหลังจนตัวเองสะดุ้งโหยง
ไอหมอกโอบลัดเอวบางไว้แน่นก่อนจะกดจมูกลงไปที่หลังใบหู
หลับตากดจมูกลงไปเรื่อยๆตั้งแต่กกหูไปตามลำคอก่อนจะหยุดอยู่ที่ลาดไหล่เล็ก
“ฮื่ออ สาคู อึก...” สาคูพยายามย่นคอหนีแต่ก็ถูกมือหนาล็อคคางไว้ให้เชิดหน้าขึ้นเพื่อกดหอมลงไปที่ต้นคออีกหลายรอบ
สาคูรัวมือฟาดไปที่แขนแกร่งที่ล็อคคอไว้อยู่แรงๆ...แต่นั่นก็แค่แรงแมวตี
“พี่ไอหมอก อื้อ..” ไอหมอกปล่อยคนตัวเล็กให้เป็นอิสระ
ก่อนจะดันให้นั่งลงบนเตียงนุ่มที่มีหมอนใบโตอยู่หลายใบ
ขึ้นคร่อมตามทับทำให้ลูกแมวนอนราบไปกับเตียงก่อนจะก้มลงไล่จูบไปทั่วตัว
“ฮึก พี่ไอหมอก”
อ่า ทำลูกแมวร้องไห้สะแล้ว...
“ชู่ว อย่าร้อง อย่าร้องนะครับ”
หยุดทุกอย่างก่อนจะหอมแก้มเพื่อปลอบโยนให้หยุดร้อง
เขายอมแล้ว ยอมหมดแล้ว แพ้น้ำตาสาคูจนได้
“พี่ไอหมอก ฮึก...ทำไมแกล้งสาคู” ร้องไห้งอแงก่อนพูดบ่นคนตัวโตออกมา
“พี่ขอโทษครับ ขอโทษนะครับ” อ่า...มันคงเร็วไปจริงๆนั่นแหละ
สำหรับสาคูและเขา
ขอเป็นแฟนปุ๊ปก็ทำลูกแมวร้องไห้สะแล้วไอหมอก
“พี่ไม่ทำแล้วคนดี นอนนะครับ” เขาปลอบสาคูเบาๆ
ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ
ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แน่นก่อนจะค่อยๆข่มตาหลับ
เสียงสะอื้นค่อยๆเงียบลง
.
เวลาผ่านไปสักพักทำให้ไอหมอกคิดว่าลูกแมวคงจะหลับไปแล้ว
เขาค่อยๆเขยิบตัวลุกเพื่อที่จะไปอาบน้ำและจัดการตัวเอง...
.
“พี่ไอหมอกจะไปไหน” สาคูยังไม่หลับ...
“อาบน้ำครับ นอนได้แล้วนะ เดี๋ยวพี่มา”
“ฮื่อไม่ให้ไป”
“...”
“นอนกับสาคูสิ” สาคูเป็นคนดื้อเงียบ...
“สาคู อย่าดื้อ” ไอหมอกเอ็ดด้วยเสียงจริงจังขึ้นมานิดนึง
เขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“ไม่ให้ไปแล้ว...”
“...”
“สาคูไม่...ฮึก...ไม่กลัวแล้ว...” ลูกแมวก้มหน้าพูดเบาแต่ฝ่ามือเล็กกำชายเสื้อของไอหมอกไว้แน่นจนมันยับ
“สาคูครับ...พูดแบบนี้สาคูจะแย่เอานะ” ไอหมอกกำลังเตือน
ไอหมอกเป็นคนอดทนเก่ง แต่มันก็มีขีดจำกัด...
อย่างที่บอก ไอหมอกรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นใจไปหมด เหลือแค่สาคูเท่านั้น...
.
“สาคู...ยอมให้พี่ไอหมอก ฮึก...แกล้ง ฮื่ออ”
พูดยังไม่ทันจบก็โดนยึดคางให้เงยหน้าขึ้นก่อนที่จะโดนกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วงทันที
.
ไอหมอกก้าวข้ามความอดทนนั้นมาแล้ว
.
เคยอดทนอะไรสักอย่างมั้ย มันเป็นความรู้สึกอัดอั้นจนอึดอัดไปหมด...
.
“สาคู รู้ใช่มั้ยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้”
ไอหมอกกำลังเตือนเป็นครั้งสุดท้าย”
“ฮึก สาคู...รู้”
เขาคร่อมตัวทับสาคูไว้ทั้งตัวทันทีที่สาคูพูดจบ...เมื่อความอดทนทั้งหมดถูกพัง
มันเหมือนด้านมืดภายในตัวถูกระเบิดออกมาจนปิดด้านดีไว้จนมิด
.
ไม่ไหว...มันเกินไป
.
ที่ผ่านมาอดทนมาแค่ไหน ตัวไอหมอกเองรู้ดีที่สุด
.
เขาจะไม่ทนอีกแล้ว ไม่ไหวแล้ว...
.
มือใหญ่ของไอหมอกรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้ด้วยมือเดียวก่อนจะกดลงไว้ที่หน้าอกบางของเจ้าลูกแมว
เขาตะโบมจูบลงไปข้างแก้มเนียนที่ขึ้นสีแดงจัดก่อนจะไล้ไปตามสันกรามแล้วดูดกัดลงที่ซอกคอขาว
“ฮื่อ สาคูเจ็บ”
มือใหญ่อีกข้างทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อนอนสีขาวของสาคูก่อนจะรั้งออกจนเผยให้เห็นลาดไหล่เนียน
ริมฝีปากขบกัดไปตามผิวขาว รอยแดงขึ้นตามแนวที่เขาลากผ่านจนเต็มไปหมด
ไอหมอกไม่ได้ถอดเสื้อของสาคูออกทั้งหมด...
เขาดึงรั้งเสื้อให้เปิดออกจนเห็นเพียงหัวไหล่มน...ก่อนจะกดจูบลงไปซ้ำๆ
เสื้อนอนแขนยาวสีขาวทำให้สาคูน่ามองขึ้นเพิ่มอีกเท่าตัว...
สายตาฉ่ำปรือมองไอหมอกด้วยสีหน้าแดงก่ำ
ริมฝีปากอิ่มถูกกัดจนเลือดซิบ
ลิ้นเล็กๆนั้นเลียลิมฝีปากด้วยความรู้สึกแปลกๆกับร่างกายตัวเอง
มือใหญ่เลื่อนมือลงไปช่วงเอวของสาคู
และเผลอบีบมันแน่นเพื่อยั้งอารมณ์ดิบของตัวเองไว้
เขาเลื่อนริมฝีปากครอบลงบนยอดอกที่ดันเสื้อสีขาวออกมา
ครอบลงไปทั้งๆที่มีผ้าผืนบางกลั้นนั่นแหละ
“ฮื่ออ อึก...” สาคูร้องเสียงเบาหวิวเมื่อความรู้สึกมันตีตื้นขึ้นมา
เสื้อตรงยอดอกเปียกชุ่มไปหมด
ภาพตรงหน้าทำให้ไอหมอกพอใจ...
.
น่ามอง...
น่าฟัด...
น่า...ฮึ่มม
.
ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นคลึงไปตามสะโพกกลมทำให้สาคูเชิดหน้าขึ้นกัดปากจนเลือดซิบ
นิ้วแกร่งเกี่ยวรั้งขอบกางเกงขาสั้นยางยืดลงจนมันหมิ่นเหม่อยู่ตรงขอบสะโพก
อ่า น่ารักชะมัด
ไอหมอกเลื่อนตัวขึ้นไปกดจูบที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง
ก่อนจะปล่อยมือสาคูออกให้เป็นอิสระ
ฝ่ามือเล็กเลื่อนมากำเสื้อของเขาไว้ ขยำจนมันยับยู่ยี่ไปหมดตามแรงทึ้ง
ไอหมอกหัวเราะชอบใจกับท่าทางน่าเอ็นดูนี้ก่อนจะใช้มือกุมไปที่แก้มนิ่มของสาคูและใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาออกไปจากหางตาลูกแมว
“ไม่ร้องนะครับ อย่าร้องเลยนะ” ไอหมอกปลอบประโลมเบาๆแล้วก้มตัวลงไปฟัดแก้มสาคูแรงๆ
“ฮึก... พี่ไอหมอก...อดทนเหนื่อยมั้ย”
“...”
“สาคูขอโทษที่ทำใหพี่ไอหมอกอึดอัด”
“...”
“สาคูรัก...ฮึก รักพี่ไอหมอก”
“แม่งเอ๊ย” เขาสบถให้กับความน่ารัก...ก่อนจะก้มลงไปมอบจูบให้สาคูซ้ำๆ
.
จูบแบบไอหมอก
.
จะทำตัวน่ารักไปถึงไหน...หลงจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว
.
ไอหมอกคำรามเสียงต่ำเมื่อดันตัวเองขึ้นมาแล้วถอดกางเกงขาสั้นออกจากเรียวขาขาวออกไปได้สำเร็จ
สาคูหนีบขาเข้าหากันทันทีเมื่อด้านล่างถูกเปิดโล่ง
น่าอาย...สาคูอาย
คนตัวเล็กเขินจนต้องใช้หลังมือปิดหน้าไว้แล้วหันไปทางอื่น
ไอหมอกจับข้อเท้าทั้งสองข้างไว้แน่นก่อนจะใช้ตัวแทรกเข้าไปตรงกลางของร่างบาง
โคตรน่ารัก น่ารักไปหมดแล้ว
.
“พี่ไอหมอกอย่าทำสายตาแบบนั้นนะ!” ลูกแมวขู่แง๊วๆด้วยน้ำตาคลอเบ้า
เหมือนไอหมอกจะเห็นหูแมวกับหางฟูๆที่ีตีลงไปบนพื้นเตียงด้วยแหละ
.
เขาจับข้อเท้าบางขึ้นมากดจูบลงไปเบาๆ
สาคูที่เห็นดังนั้นก็รีบเบือนหน้าหนีทันที
สาคูไม่ชิน...ไม่ชินเลยกับไอหมอกลุคนี้
พี่ไอหมอกมีสีหน้าร้ายมากเลยเวลาจ้องสาคูแบบนั้น...
.
.
.
ไอหมอกโน้มตัวลงไปฟัดแก้มลูกแมวอีกครั้ง
ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมกางเกงของตนเองออก
สาคูหลับตาแน่นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่อจากนี้
หัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะทำให้สาคูเริ่มตัวสั่น
.
“สาคูครับ...”
“อึก..”
“ให้พี่ไอหมอกนะครับ” พูดจบก็ขบเม้มลงไปที่ใบหูแดงก่ำ
ร่างสูงเอื้อมไปหยิบวาสลีนที่หัวเตียงสาคูเพื่อแทนเจลหล่อลื่น
ไอหมอกผิดเองที่ไม่เตรียมตัว...ใครจะรู้วะว่าจะเป็นวันนี้
กดนิ้วเข้าไปในร่างน้อยของสาคูจนคนตัวเล็กสะดุ้งโหยงก่อนจิกเล็บลงไปกับต้นแขนของไอหมอกทันที
“ฮึก ฮื่อ” มืออีกข้างของไอหมอกไม่ปล่อยให้ว่างแต่กลับรูดรั้งความน่ารักของสาคูไปด้วย
“อะ...ฮึก” สาคูกำลังแย่
ความรู้สึกแปลกใหม่ทำให้สาคูกำลังจะแย่...
แรงตอดรัดจากช่องทางทำให้ไอหมอกสูดปาก
ไม่ไหวแล้ว...
เบิกทางได้ไม่นานก็เอานิ้วออกจากช่องทางสีหวาน
เขาขยับกายขึ้นเพื่อจัดท่าทาง
โน้มตัวลงไปจูบปลอบอีกครั้งก่อนจะชักรูดความแข็งขืนตัวเองช้าและจ่อไปที่ช่องทางสีหวาน
“ฮึก..”
“ชู่ว เจ็บนิดเดียว” พูดแค่นั้นก่อนจะค่อยๆกดตัวเข้าไปช้าๆ
สาคูเชิดหน้าขึ้นกัดปากแน่นทันที
“อะ..ฮื่ออ”
“ชู่ว อย่ากัดปากครับ...อ่า...คนเก่ง”
“สาคู ฮึก...คูจะไม่ไหว”
ฝ่ามือเล็กถูกยกขึ้นมาดันไว้ที่หน้าท้องแข็งแรงของอีกฝ่าย
กดเล็บจิกลงไปที่กล้ามเนื้อท้องเพื่อระบายความเจ็บแสบที่ถาโถมเข้ามา
“ฮึ่ม คูอย่าเกร็ง”
“อะ อึก”
เมื่อเข้าไปได้จนสุด ไอหมอกไม่กล้าแม้แต่จะขยับ
ความรัดแน่นทำให้ปวดไปหมดจนต้องขบกรามไว้แน่นและซุกจมูกลงไปที่คอหอมของสาคู
สาคูรู้ว่าไอหมอกกำลังอดทนอีกแล้ว
รู้ว่าไอหมอกกำลังทรมาณเพื่อสาคูอีกแล้ว
คิดได้อย่างนั้นก็กดจูบลงที่สันกรามของไอหมอกเบาเพื่อปลอบบ้างอย่างที่ไอหมอกชอบทำกับสาคู
“พี่ไอหมอกครับ ฮึก สาคูไหว” สาคูพูดเสียงเบาหวิวและเริ่มไล่จูบไปตามแก้มของไอหมอกเบาๆ
ยั่วกันชัดๆ
ไอหมอกฟัดแก้มสาคูแรงๆอีกครั้งก่อนจะยืดตัวขึ้นและ ค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ
“ฮื่อออ พี่ไอหมอก” สาคูหลับตาแน่นก่อนจะส่ายหัวไปมาจนกลุ่มผมสยายไปกับหมอนใบโต
“อา...fuck”
ดี ดีเกินไปแล้ว
เขายึดสะโพกบางไว้แน่นก่อนเริ่มกระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างหนักหน่วง
เสียงกระแทกบ่งบอกได้ถึงความรุนแรงได้ดีว่าไอหมอกรู้สึกมากขนาดไหน
ฝ่ามือใหญ่บีบสะโพกขาวจนขึ้นริ้วแดง
กดย้ำสัมผัสให้ภายในครูดไปกับเนื้อนุ่มจนเสียววูบไปหมด
“ฮึก อะ” สาคูแทบจะไม่มีแรงห้ามคนตัวโตกว่าอีกแล้ว
ฝ่ามือเล็กกำแน่นเข้าหากันจนเล็บจิกลงไปที่ผิวเนื้อ
ไอหมอกเห็นอย่างนั้นก็สอดมือเข้าไปเพื่อกุมประสานกับมือเล็กไว้
แล้วยกหลังมือเนียนขึ้นมากดจูบย้ำช้าๆเพื่อทำให้สาคูผ่อนคลายลง
.
“ฮึ้ม ซี้ดด” ไอหมอกพลาดที่เผลอจ้องมองใบหน้าน่ารักของสาคูตอนนี้
จากปกติหน้าตาก็น่าขย้ำอยู่แล้ว...ตอนนี้กับน่าย่ำยีขึ้นเป็นร้อยเท่า
ปากแดงๆ ตาใสที่คลอไปด้วยน้ำตายิ่งอยากแกล้งให้ร้องไห้
ใบหน้าขาวผ่องขึ้นสีระเรื่อ ปากแดงอ้าออกเพื่อหายใจหอบถี่
อดหมั่นเขี้ยวที่จะกดจูบฟัดลงไปไม่ได้...
“อ๊ะ ฮื่ออ”
ยิ่งรู้สึกยิ่งกระแทกแรงขึ้น
“ฮื่ออ ช้า...ช้าหน่อย ได้โปรด”
“ซี้ดด คู ฮึ่ม”
“ฮึกเร็วไป อะ...” สาคูแทบจะไม่ไหวแล้ว
น้ำตาไหลหยดออกมา ดวงตาคลอหน่วงแดงจัดไปหมดจนไอหมอกทนไม่ไหว
.
สาคูร้องไห้ไม่ใช่เพราะเจ็บปวด...
แต่เพราะว่ามันดี...มันดีเกินไปจนรู้สึกเกินจะทนต่างหาก
“ฮื่ออ พี่ไอหมอกจ๋า...สาคูฮึก..ไม่...ไหว” ขอร้องอีกครั้งให้ผ่อนแรงลง แต่มีหรอคนที่กำลังตบะแตกจะฟัง
บอกแล้วไง
พอความอดทนถึงขีดจำกัด...ด้านมืดของจิตใจก็ออกมาควบคุมเขาไว้ทั้งหมด
“Umm so wet... you’re fucking tight ahh”
สาคูเอื้อมมือปิดปากคนตัวโตทันทีเมื่อได้ยินคำพูดหยาบโลนออกมาจากไอหมอก
ไม่ใช่ว่าสาคูรับไม่ได้...แต่มันทำให้สาคูรู้สึกแปลกๆต่างหาก
ไอหมอกกำลังจะฆ่าสาคูให้ตายอยู่แล้ว
“ฮื่ออ”
พลาดแล้วสาคู...ไม่น่าเอื้อมไปปิดปากไอหมอกเลย
เพราะไอหมอกจับข้อม้อเล็กไว้แน่นก่อนจะแลบลิ้นเลียฝ่ามือขาวของลูกแมวจนสาคูครางหวิว
“อึก..พี่ไอหมอก อะ อย่า ฮ...”
เสียงสาคูแหบแห้งขาดห้วงจนไอหมอกนึกสงสาร
แต่ไม่ไหว แม่งเกินไปจริงๆ
ซอกคอขาวถูกริมฝีปากร้อนจาบจ้วงจนแดงเป็นจ้ำๆ
คนตัวโตฟัดสาคูสะเรียบ...
.
“ahh...don’t cry honey...”
.
เสียงนุ่มของไอหมอกไม่ได้ทำให้สาคูผ่อนคลายลงเลยสักนิด
แรงกระแทกของไอหมอกกับแรงขึ้นด้วยซ้ำเมื่อไอหมอกเห็นน้ำตาของสาคู
“too deep to d..deep ฮื่อ” สาคูไม่ไหว
ไม่ไหวแล้วจริงๆ...
“Fuck! your voice Uhh” เขาล็อคเอวสาคูไว้แล้วอัดสะโพกแรงขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสาคูตอบกลับมาแบบนั้น
ใครกันแน่ที่กำลังจะตาย ไอหมอกคิดว่าสาคูมากกว่าที่กำลังจะฆ่าเขา
.
สะโพกกระแทกเสือกใสเข้าไปถี่รัวหนักหน่วงจนสาคูกัดปากแน่นเชิดหน้าร้องไห้...
“อ่า สาคู...แม่ง” ไอหมอกสบถก่อนจะขบกรามแน่น
สาคูเอื้อมมือกอดคอคนตัวโตกว่าไว้แน่นแล้วขบกัดลงไปที่กล้ามเนื้อไหล่จนไอหมอกสูดปาก
“ฮึกฮื่ออ สาคูไม่ไหว...อะ”
สาคูสะดุ้งเฮือกและปลดปล่อยออกมา...
ร่างบางหลับตาแน่นหอบเหนื่อยจนน่าสงสาร
และไอหมอกก็ตบอัดสะโพกอีกไม่กี่ครั้งด้วยความหนักหน่วงก่อนจะปล่อยความอุ่นร้อนเข้าไปภายในจนหมด...ขยับตัวเนิบนาบช้าๆเพื่อรีดน้ำออกมา
ทุกหยาดหยด ก่อนจะกดจูบลงไปกับริมฝีปากอิ่มอีกหลายๆครั้ง
“ฮื่ออ”
ทั้งคู่หอบหายใจ สาคูยังคงซุกหน้าลงกับไหล่กว้างไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้นมา
น่าอาย น่าอายมากจริงๆ
“ตัวเล็กครับ มองหน้าพี่หน่อยเร็ว”
ไอหมอกจูบปลอบและกุมใบหน้าให้หันมาทางตัวเอง
ดวงตาที่สบกันทำให้สาคูใจเต้นแรงอีกครั้ง
“รักมากนะรู้มั้ย...พี่ไอหมอกรักสาคูนะครับ”
.
.
.
“สาคูก็รัก...ฮึก” ยังพูดไม่ทันจบก็โดนจับให้พลิกตัวขึ้นมานั่งด้านบน
.
ท่อนเนื้อใหญ่ของไอหมอกที่ยังไม่หลุดออกขยายขึ้นเสียดข้างในจนสาคูเสียววาบไปหมด
.
“ขึ้นให้หมอกหน่อยครับคนดี” พูดจบก็ยิ้มร้าย
ก่อนจะกดหอมแก้มแล้วบังคับให้สาคูทำเรื่องน่าอายต่อไปทั้งคืน...
.
.
.
“You’re...umm so good honey...”
“เจ็บ ฮึก คูเจ็บ...”
“fuck ! I’m cumming...”
.
.
.
ไม่ไหว
สาคูไม่ไหว...
ทำไมพี่ไอหมอกถึงดุขนาดนี้ สาคูไม่ไหวแล้ว...
.
.
.
.
.
อุ้งตีนเมียว...
.
.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น