#หมอกล้อมแมว 45. ซันแค่อยากเล่นกับสาคู
“รู้ตัวมั้ยว่าวันนี้ตัวเองดื้อแค่ไหน หืม”
“ฮึก ไม่รู้..ข..ขอโทษ”
“หันหลังครับ”
“โจ..ฮึก”
“หันหลัง”
ทั้งซันและเขายังไม่ได้ขึ้นไปข้างบนด้วยซ้ำ
ทันทีที่เดินพ้นห้องนั่งเล่นมาคนตัวโตกว่าก็ดันลูกแมวจนชิดกำแพงก่อนจะใช้แขนคร่อมไว้ข้างศรีษะ
ซันอยากขึ้นห้องแล้ว
เขารู้ ซันไม่อยากให้เพื่อนได้ยินเพราะไม่อยากโดนแซว อันนี้เขาก็รู้
แต่โจโฉอยากแกล้งต่อ
อยากทำโทษ
“ใจร้าย”
“เด็กดื้อต้องเจออะไรรู้มั้ย”
“ฮึก ซันจะไม่..อึก ดื้ออีก”
“โจจะคอยดู..หันหลังครับ”
ซันเป็นคนดื้อ
ถ้าเวลาอื่นซันคงด่าโจโฉกลับไปแล้วที่มาทำดุใส่อยู่แบบนี้
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่
ซันดูไม่ออกว่าโจโฉเล่นหรือจริงจังอยู่
น่ากลัว..
โจโฉตอนนี้น่ากลัว
“อ๊ะ..โจ”
ทันทีที่หันหลังก็โดนดันจนตัวชิดกำแพงมือแกร่งที่อ้อมมาจากข้างหลัง
บีบเนื้อโคนขาเขาจนแทบทรงตัวให้ยืนต่อไม่ไหว
“ทำไมถึง...ฮื่อ”
โจโฉไม่ได้รอให้ซันได้พูดต่อ
เขาดึงกางเกงผ้าบางของซันลงนิดนึงพอให้เห็นเนื้อนิ่มข้างหลัง
ไล้ปลายนิ้วรอบช่องทางก่อนจะใช้นิ้วเรียวดันเข้าไปจนสุด
“เจ็บ ซันเจ็บ”
ซันแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว
โจโฉรู้ ถ้าเขาไม่ล็อคสะโพกไว้ก็คงลงไปนั่งกองกับพื้นแล้ว
ลูกแมวใช้ทั้งข้อศอกยันไว้กับผนังกำแพงเพื่อพยุงตัวไม่ให้ทรุดลงไป
พยายามกลั้นเสียงของตัวเองไว้ด้วยการกัดเข้าที่หลังมือขาวของตัวเอง
“ชู่ว อย่ากัด” โจโฉไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น
เขาแค่อยากลงโทษเด็กดื้อ ไม่ได้อยากให้แฟนตัวเองเจ็บตัว
“อ้าปาก” บังคับก่อนจะส่งนิ้วเรียวอีกข้างเข้าไปเพื่อให้ซันงับนิ้วเขาแทนที่จะเป็นหลังมือขาวๆของซันเอง
“อะ อึก” ตาเยิ้มไปหมด โคตรน่ารัก แฟนเขาน่ารักมากจริงๆ
ใจอ่อนแล้ว ซันทำเขาใจอ่อน อยากจะฟัดให้ตัวช้ำ ให้ลุกจากเตียงไม่ไหว...อยากเล่นกับซันทั้งวัน
“อ๊ะ ฮึกพอ..พอแล้ว” ดันมือเขาออกจากปากก่อนจะบ่นออกมาพร้อมก้มหน้าลงกับแขนตัวเอง
โจโฉรู้ว่าปลายนิ้วเขาโดนจุดของซันเข้าให้
คนตัวเล็กถึงได้ก้มหน้าซุกลงกับท่อนแขนเพราะไม่ไหวแบบนี้
“ทำไมครับ” รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังแกล้งถามต่อ
ซันงับปากตัวเองกลั้นเสียงไว้ทันที
เมื่อโดนเขาย้ำที่จุดนั้นซ้ำๆ ขาสั่นตัวสั่นไปหมด
น่าแกล้ง...เอาให้ร้องไห้
“ไม่ไหว อึก โจ..ซันขอ”
“อืม ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” พูดจบก็ถอนนิ้วออก
ซันหอบหายใจเหนื่อยทันทีเมื่อโดนปล่อยให้เป็นอิสระ
แต่ก็แค่แปปเดียว
โจโฉดึงรั้งกางเกงของตัวเองลง
ฉีกซองถุงยางของไอหมอกที่หยิบติดมือมาจากวงเหล้าเมื่อกี๊ก่อนจะสวมลงไปและชัดรูดสองสามครั้ง
“อา...โจโฉ ฮึก” ใส่เข้าไปช้าๆพร้อมขยับเนิบนาบให้ซันได้ปรับตัว
คนตัวเล็กงับปากแน่นขึ้นเพื่อกลั้นเสียงไม่ให้หลุดออกไปให้คนอื่นได้ยิน แต่แรงกระแทกจากคนข้างหลังก็ไม่ได้ผ่อนให้เลยสักนิด
“ไม่ไหว ซันไม่ไหว..”
“ร้องออกมา”
“ฮื่อ ใจ..ใจร้าย” อีกแล้วน้ำตาซันทำเขาดุได้ไม่สุด
ใจอ่อนให้ซันอีกแล้ว
แรงสั่นจากโทรศัพท์ถี่ๆทำให้เขาต้องหยิบมันออกมาดู
ไม่วายเป็นเพื่อนเขาอีกนั่นแหละที่บ่นว่าเสียงของซันทำให้พวกมันสติแตก พิมพ์ตอบกลับไปอย่างรีบๆก่อนจะถอนตัวออก
จับให้อีกคนหันหน้ากลับมา ช้อนสะโพกขึ้นให้ขาเกี่ยวรอบเอวเขาก่อนจะสอดเข้าไปอีกครั้ง
พาซันเดินขึ้นบันไดทั้งๆที่ยังแช่ค้างไว้แบบนั้น
ความเสียดภายในที่ตอดรับทำให้ซันต้องงับเข้าที่ไหล่ของเขาจนเป็นรอยฟัน
ไว้ง้อทีหลังก็ได้
ตอนนี้ขอเอาให้จำก่อนว่าไม่ควรดื้อกับเขาอีก
เมื่อถึงห้องนอนของซัน
โจโฉก็นั่งลงกับเตียงและใช้หลังพิงเข้ากับหัวเตียงทันทีโดยจับให้ซันนั่งตักไว้
คนตัวเล็กไม่ได้ทำอะไรต่อ
แต่กลับใช้ฝ่ามือยันหน้าท้องเขาไว้แล้วก้มหน้าลงเงียบๆ
โดนแมวงอนของจริงแล้วล่ะไอ้โจ
เอื้อมมือไปเพื่ออยากจะเช็ดเหงื่อที่ไหลตามกรอบหน้าให้
แต่กลับกายเป็นว่าต้องเช็ดน้ำตาให้แทน
“ร้องทำไม” ยังคงเสียงดุไปอย่างนั้น
“ทำไมวันนี้ใจร้ายกับซัน”
หน้ามืดไปหมดเมื่อได้ยินแฟนตัวเล็กแทนตัวเองด้วยชื่อแบบนั้น
ในเวลาปกติก็มีแค่สรรพนามมึงกูให้ได้ยิน จะมีแค่เขาเองที่เรียกซันว่าเธอบ้างเพราะไม่อยากหยาบมาก
แต่น้อยมากจริงๆถ้าจะได้ยินซันแทนตัวเองด้วยชื่อ
“เธอดื้อ”
“ซ..ซันแค่”
“...”
“ไม่เอาแบบนี้แล้ว ซันไม่ชอบเลย”
“...”
“โจโฉ...ซันขอโทษ” เงยหน้าพร้อมด้วยน้ำตาที่คลอหน่วง
ซันยันตัวขึ้นเบาเพื่อจูบซับตามสันกรามของเขาเพื่อออดอ้อน
แต่การยันตัวขึ้นนั้นทำให้อะไรที่ยังอยู่ในช่องทางมันเสียดกันจนโจโฉต้องขบกรามแน่น
ปวดหนึบไปหมดเพราะยังไม่ได้ปลดปล่อย ยิ่งเห็นภาพตรงหน้ายิ่งปวด
ทั้งซันและเขาเสื้อผ้ายังไม่หลุดออกจากตัวด้วยซ้ำ
มีแค่กางเกงที่ถูกร่นออกไป แต่เสื้อยังอยู่
“ซันให้ของขวัญโจได้มั้ย” น้ำเสียงออดอ้อนยังคงพูดเบาๆให้ได้ยิน
เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
แค่มองจ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาอ่อนของคนบนตักเท่านั้น
ซันไม่ชอบให้เมินกัน
โจโฉรู้ คนตัวบางงับปากแน่นอย่างน้อยใจเมื่อไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา อยากจะงอนโจโฉกลับบ้างแต่ก็ทำไม่ได้เพราะรู้ว่าตัวเองมีความผิดอยู่
ปากนิ่มค่อยๆกดจูบลงไล้ลงมาตั้งแต่สันกรามถึงกระดูกไหล่
มือเล็กปลดกระดุมเสื้อของโจโฉสองสามเม็ดแต่ไม่ได้ถอดออกเพื่อที่จะพรมจูบลงบนแผ่นออกแกร่ง
ทำรอยไว้ประปรายก่อนจะใช้ฝ่ามือดันหน้าท้องของโจโฉพยุงตัวเองขึ้นแล้วค่อยๆกดลงมาอย่างเชื่องช้า
ซันเห็นว่าโจโฉขบกรามแน่นแค่ไหนเมื่อทำแบบนี้
ได้แต่คิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้โจโฉใจอ่อนและหายโมโหบ้าง
จึงขยับเร็วขึ้นจนภายในเสียดแรงจนร้อนไปหมด
เป็นซันเองที่ขยับต่อไม่ไหวเพราะความเสียดภายใน
ตัวสั่นจนน่าสงสาร
“เอาถุงยางออก”
โจโฉพูดเบาๆ
คนบนตักเงยหน้าสบตาแฟนตัวเองอย่างตัดพ้อ
ขาสั่นไปหมดจนพยุงตัวไม่ไหว ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
โจโฉพลิกตัวอีกฝ่ายให้ลงไปนอนกับพื้นเตียงทันทีเมื่อทนไม่ไหวอีกต่อไป
เขาจับซันให้นอนคว่ำลงกับเตียงและดึงรั้งสะโพกขึ้นมาจนแผ่นหลังเนียนแอ่นสวย
โจโฉไม่ได้โมโหอะไรซันเลยด้วยซ้ำ
ที่แกล้งทำเป็นดุตีหน้าขรึมนี่คืออยากแกล้งล้วนๆ
มือใหญ่รูดถุงยางออกก่อนจะดันเข้าไปอีกครั้งด้วยความเร็วแรงจนคนตัวเล็กจิกหมอนไว้แน่น
ตอนมีถุงยางว่าไม่ไหวแล้วตอนนี้มันดียิ่งกว่า
เสียงเฉอะแฉะทำให้บรรยากาศในห้องนี้ร้อนระอุยิ่งขึ้นไปอีก
“ช้า..ช้าหน่อย โจ..ฮึกโจ”
“ไม่ไหวเธอมันเกินไป” โจโฉยังคงกระแทกและไม่มีท่าทีว่าจะผ่อนด้วยซ้ำ
“จ..โจ อ๊ะ ฮื่ออ”น้ำตาไหลจนน่าสงสาร
โจโฉเร่งกระแทกก่อนจะใช้มือเลิกเสื้อยืดตัวบางของซันขึ้นจนเห็นแผ่นหลังขาวเนียน โน้มตัวลงไปจูบซับเบาๆเพื่อปลอบไม่ให้ร้องไห้มากไปกว่านี้แล้วยืดตัวขึ้นล็อคสะโพกเพื่อกระแทกต่อ
ซันหันมาใช้แขนดันหน้าท้องโจโฉไว้ให้เบาแรงลงหน่อยเมื่อโดนย้ำจุดกระสันภายในบ่อยๆ
แต่ก็ไม่เป็นผลจนต้องซุกหน้าลงไปกับหมอนต่อ เสียงหวานครางออกมาให้ได้ยินยิ่งทำให้โจสติแตก
ฝ่ามือใหญ่เค้นเนื้อสะโพกจนมันเป็นรอยแดงจ้ำช้ำ
ขยับอีกหลายทีเน้นๆก่อนจะปลดปล่อยออกมาทั้งเขาและคนตัวเล็กกว่าที่อยู่ข้างใต้
เสียงหอบหายใจและเสียงสะอื้นทำให้โจโฉรู้สึกผิดนิดหน่อย
“ฮื่ออ หายโกรธกันนะ..หายโกรธซันนะ” อ้อนอีกแล้ว
ไม่อยากนอนหรือ
“ครับ” พูดเบาๆก่อนจะพรมจูบบ่นกลุ่มผมนิ่ม
“ซันขอโทษ” รู้สึกผิดชะมัดที่แกล้งแฟนตัวเองแบบนี้
“จูบซันนะ ซันขอจูบนะ”
“ครับ”
“อาบน้ำกับซันนะ ซันอยากอาบน้ำให้โจ”
ถ้าโจโฉรู้แต่แรกว่าตีหน้าดุแล้วจะได้ลูกอ้อนขนาดนี้...เขาจะทำทุกวันเลย
.
.
คูมแม่น้องซันงับบบบบบ ไปนรกกับเรามั้ยยยย
.
.
กลับไปเม้นห้ายหน่อยยย💛
อ่านแล้วตลกดี แนะนำวิธีดูแลแมวหน่อยนะ แมวที่บ้านดื้อมากจ้า
ตอบลบ